Kupa Finali İzmir..
Kupa hasretine son vermek istiyorduk, canımıza tak etmişti artık. Kimimiz evinden, kimimiz okulundan kaçıp geldi. Ama Fenerbahçe uğruna bir şeyler yapmaksa her türlü zorluğa katlanmaktır boynumuzun borcu.
Salı gecesi toplanmaya başladık Salı Pazarı’nda yüzlerce insan onlarca otobüs kalktı peşi sıra, ardı arkası kesilmeden. Feribot’la Topçular’a vardıktan sonra yaklaşık 6 saat sonra İzmir’e vardık. Bornova girişindeki Polis kontrolleri sonrasında stadyumun önüne geldik. İzmir sıcağını hissettik. Kimisi sahilde, kimisi bulduğu bir ağaç gölgesinde yorgunlukla uyuyup, maç saatini bekledi..
Maçın başlamasına yakın içeriye girmek üzere uzun kuyruklar oluştu stadyum girişinde. İstanbul olarak bizlerde Kapalı tribünde yerimizi alarak takımımıza destek verecektik. Sırasıyla girdi herkes tribüne.. Ardından yeni melodiyle uyum sağlayan Ananı seveceğiz İ.ne Beşiktaş bestesini söyleyerek tüm stadyuma yaydık. Amigo Yücel ile Açık tribün ve karşımızdaki numaralı tribünün Orası Bjk bestesi maç öncesinde herkesin yüzünü güldürüp, Atatürk Stadyumunu inletti. Sonrasında İnleyen nağmeler..
Maç başlamasına yakın Haydi Şimdi Bütün Eller Havaya FENER Geliyor, Beşiktaş’a Koymaya.. bestesi hep bir ağızdan söyleniyordu. Tribünlerede genelde hakimdik ancak maça ilk on birde oynayan kalecimizle değil, yedek kalecimizle başlayacak olmamız hepimizi tedirgin ediyordu. Maç boyunca yediğimiz goller, maç öncesi yapılan yorumları boşa çıkartmadı. Tribünler ise golü getirdi diyebiliriz. Saldırsana Kanarya diyerek! Ancak onca seneye bir sene daha eklemeye engel olamadık ya. Ne fayda?.. Volkan’ın hatalarına engel olamadık ya. Aragones’in ruhsuzluğuna daha önceki hafta Bjk İnönü Stadyumunda galip gelen kadroyu bozmasına hangimiz anlam verebildi ki?.. Her neyse Kupa Hasretine son vermeye gittiğimiz İzmir’de bir kez daha elimiz boş dönüp, hüsrana uğruyoruz. Dönüş yolunda moralsizlik ve yorgunluk bir arada olunca herkes gözlerini İstanbul’da açıyor.. Saat 07:30 gibi evlerine üzgün şekilde dönüyorlardı.. Her şeye rağmen son sözümüz ; ‘’ FENER Sevgisinin Adı Konamaz. Ne Kupa Büyüklüğü Ne Şampiyonluk ‘’
Bir sonra ki deplasmanda görüşmek üzere..
Kupa hasretine son vermek istiyorduk, canımıza tak etmişti artık. Kimimiz evinden, kimimiz okulundan kaçıp geldi. Ama Fenerbahçe uğruna bir şeyler yapmaksa her türlü zorluğa katlanmaktır boynumuzun borcu.
Salı gecesi toplanmaya başladık Salı Pazarı’nda yüzlerce insan onlarca otobüs kalktı peşi sıra, ardı arkası kesilmeden. Feribot’la Topçular’a vardıktan sonra yaklaşık 6 saat sonra İzmir’e vardık. Bornova girişindeki Polis kontrolleri sonrasında stadyumun önüne geldik. İzmir sıcağını hissettik. Kimisi sahilde, kimisi bulduğu bir ağaç gölgesinde yorgunlukla uyuyup, maç saatini bekledi..
Maçın başlamasına yakın içeriye girmek üzere uzun kuyruklar oluştu stadyum girişinde. İstanbul olarak bizlerde Kapalı tribünde yerimizi alarak takımımıza destek verecektik. Sırasıyla girdi herkes tribüne.. Ardından yeni melodiyle uyum sağlayan Ananı seveceğiz İ.ne Beşiktaş bestesini söyleyerek tüm stadyuma yaydık. Amigo Yücel ile Açık tribün ve karşımızdaki numaralı tribünün Orası Bjk bestesi maç öncesinde herkesin yüzünü güldürüp, Atatürk Stadyumunu inletti. Sonrasında İnleyen nağmeler..
Maç başlamasına yakın Haydi Şimdi Bütün Eller Havaya FENER Geliyor, Beşiktaş’a Koymaya.. bestesi hep bir ağızdan söyleniyordu. Tribünlerede genelde hakimdik ancak maça ilk on birde oynayan kalecimizle değil, yedek kalecimizle başlayacak olmamız hepimizi tedirgin ediyordu. Maç boyunca yediğimiz goller, maç öncesi yapılan yorumları boşa çıkartmadı. Tribünler ise golü getirdi diyebiliriz. Saldırsana Kanarya diyerek! Ancak onca seneye bir sene daha eklemeye engel olamadık ya. Ne fayda?.. Volkan’ın hatalarına engel olamadık ya. Aragones’in ruhsuzluğuna daha önceki hafta Bjk İnönü Stadyumunda galip gelen kadroyu bozmasına hangimiz anlam verebildi ki?.. Her neyse Kupa Hasretine son vermeye gittiğimiz İzmir’de bir kez daha elimiz boş dönüp, hüsrana uğruyoruz. Dönüş yolunda moralsizlik ve yorgunluk bir arada olunca herkes gözlerini İstanbul’da açıyor.. Saat 07:30 gibi evlerine üzgün şekilde dönüyorlardı.. Her şeye rağmen son sözümüz ; ‘’ FENER Sevgisinin Adı Konamaz. Ne Kupa Büyüklüğü Ne Şampiyonluk ‘’
Bir sonra ki deplasmanda görüşmek üzere..
0 yorum:
Yorum Gönder